🐘 Człowiekiem Jestem I Nic Co Ludzkie Nie Jest Mi Obce

Heautontimoroumenos — właśc.Heauton timorumenos (w tłumaczeniu z łac.:Sam siebie karzący, względnie: Samoudręk), tytuł komedii Terencjusza (ok. 195 p.n.e.– po 159 p.n.e.), z której pochodzi słynne hasło humanistów renesansowych: „Człowiekiem jestem; nic co ludzkie nie jest mi obce” (w. 77: Homo sum, humani nil a me alienum puto). Humanizm jest głównym prądem umysłowym odrodzenia (renesansu), który głosił konieczność pełnego rozwoju człowieka, jego szczęście i godność. Centrum idei humanistycznej - człowiek „jestem człowiekiem nic, co ludzkie nie jest mi obce” - Terencjusz Pisarze i filozofowie epoki odrodzenia nawiązywali do starożytności "Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce". Proszę o argumenty dlaczego twórczość Jana Kochanowskiego jest realizacją tej maksymy. Nie rozwijajcie argumentów, sama to zrobię. Chodzi mi o to aby napisać coś w tym stylu: Jan Kochanowski w swoich dziełach mówił Zobacz 4 odpowiedzi na zadanie: "Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce" Jak rozumiesz te słowa ? Jestem człowiekiem: sądzę, że nic, co ludzkie, nie jest mi obce. Ius iurandum patri datum ita servavi. Przysięgę daną ojcu tak zachowałem. Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce – powiedziałby humanista. Kim jest, co sobą reprezentuje, a co wspólnego ma z renesansem? I wreszcie: czy współczesny humanista musi koniecznie uczęszczać w liceum do klasy o profilu humanistycznym? Kto jest autorem tych słów: "Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce."? Wergiliusz. Sokrates. Terencjusz. Arystoteles. Multiple Choice. Edit. Wyjaśnij, co oznacza hasło: Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce. Wyjaśnij, co oznacza hasło: Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie Agata Świstowska. Od prawie 25 lat nieprzerwanie prowadzę niezależną indywidualną Kancelarię z siedzibą w Markach przy ul. Warszawskiej 4. W tym czasie, wygrałam wiele spraw sądowych, nabyłam bogate doświadczenie zawodowe z wielu dziedzin prawa. Świadczę kompleksowe usługi prawne zarówno dla klientów indywidualnych, jak i eUN6IJC. Hasłem Humanistów było stwierdzenie Terencjusza: ''Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce''. W centrum uwagi Jana Kochanowskiego był człowiek i jego codzienne sprawy. Postaram się udowodnić przedstawioną tezę trzema argumentami. Po pierwsze Kochanowski zdawał sobie sprawę, że wszystko przemija, że ludzie są śmiertelni i że każdy nie zna czasu życia jak i śmierci, lecz dowiedział się o tym w pełni po śmierci jego córki Urszulki (Tren XIX). Następnym utworem jaki zdołałem przeczytać, opowiadający o stroicyźmie jest to fraszka ''O żywocie ludzkim'' Tyle, że tutaj poeta snuje reflekcje na temat ludzkiego życia i zastanawia się czy warto o nie walczyć, skoro i tak przyjdzie nieunikniona śmierć. Życie ludzkie porównuje do marionetki, gdzie wszystko jest ulotne. Ostatnim już argumentem udowadniający tezę będzie o tym jak poeta pochwalał szczęście i spokojne życie na wsi. O tym mówią dwa utwory ''Na lipę'' oraz ''Na dom w Czarnolesie''. Ten pierwszy jest jednym z najbardziej znanych fraszek czarnoleskich. Utwór przedstawia arkadyjską naturę, która daje ludziom różne potyczki, ukojenie i beztroskie bytowanie. Ta fraszka jest wyrazem epikurejskich przekonań Kochanowskiego. Natomiast drugi utwór jest o charakterze religijnym tę fraszkę można odczytać jako modlitwę. Podsumowując moją wypowiedź na temat twórczości Jana Kochanowskiego, stwierdzam, że przywołane przeze mnie powyżej przykłady doskonale obrazują, w jaki sposób poeta czarnoleski realizował w tworzonych przez siebie dziełach naczelne hasło humanistów: "Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce". Nie da się zaprzeczyć, że w swoich utworach pisał o wszystkim, co tylko w jakiś sposób związane było z człowiekiem. Nie bał się także poruszać pewnych życiowa, którą proponował swoim odbiorcom, według mnie, jest bardzo ciekawym rozwiązaniem i sądzę, iż ludzie powinni się do niej stosować także w dzisiejszych czasach. Słowa te zostały wypowiedziane przez Terencjusza, rzymskiego poetę żyjącego w starożytności. Choć to epoka odległa, stłumiona przez kulturę i poglądy średniowiecza, jednak nie została całkowicie pogrzebana przez płynący czas. Próbę wskrzeszenia podjęli ludzie renesansu. Zdanie wypowiedziane przez Terencjusza stało się jedną z myśli przewodnich tej epoki. W centrum zainteresowania znalazł się człowiek, jego życie, dusza, ciało i wszystko co wiąże się z ludzką egzystencją. Ludzie renesansu śmiało mówili, że nic co ludzkie nie jest im obce – czy aby nie nazbyt śmiało, a może były to tylko puste przechwałki ?...? Można to bardzo łatwo sprawdzić śledząc z uwagą osiągnięcia ówczesnych ludzi, zarówno w literaturze jak i sztuce. Podjęta przez twórców renesansowych próba wskrzeszenia kultury antycznej zaowocowała narodzinami nowego ruchu umysłowego humanizmu, który początkowo opierał się na dogłębnych studiach języków starożytnych (greki, łaciny i języka hebrajskiego). Bardzo szybko przekształcił się w naukę stawiająca w centrum człowieka. Zaczęto robić ogromne postępy w dziedzinach różnych nauk, jak chociażby anatomii i medycyny. Nierzadko prawdziwy humanista był jednocześnie architektem, malarzem, rzeźbiarzem czy poetą, badaczem przyrody i filozofem. Antropocentryzm w mgnieniu oka zdominował literaturę, kulturę i sztukę, świadczą o tym liczne dzieła literackie, rzeźby, obrazy itp. Twórcy renesansowi w swej twórczości opisywali ludzkie bytowanie, uczucia, emocje. Jednym z takich znawców ludzkiego serca i duszy był włoski poeta Petrarca, który w swoich sonetach ukazał ogromną miłość jaką żywił do Laury. Doskonała kompozycja, przemyślana i dokładna analiza oraz odpowiednie zobrazowanie uczuć poety świadczą o wielkim zainteresowaniu tym co dzieje się w ludzkim sercu. „Jeśli to nie jest miłość to cóż ja czuję ? A jeśli miłość- co to jest takiego” Choć Petrarka opisał własne przeżycia i emocje związane z miłością to przecież każdy z ówczesnych i współczesnych ludzi musi przejść przez to samo, każdy z nas może w tych sonetach odnaleźć opis własnej miłości. Innym świetnym pisarzem tamtych czasów był Giovanni Boccaccio autor obszernego dzieła „Dekameron” . Boccaccio przedstawia w nim sto nowel opowiedzianych przez dziesięć osób – siedem kobiet i trzech męższczyzn. Każde z nich opowiada o swoim życiu, miłości nie tylko idealnej, ale również zmysłowej, o sprycie i mądrości życiowej. Boccaccio zawarł w swym dziele sporo pikanterii – opowiadania te kipią humorem i erotyzmem. Pokazał ludzkie problemy, lęki, chęć ucieczki i oderwania się od spraw dnia codziennego. Wśród polskich twórców bez wątpienia na wyróżnienie i ogromne uznanie zasługuje Jan Kochanowski. Spod jego pióra wyszły liczne pieśni, fraszki sławiące człowieka i jego wszechstronne umiejętności – nie zapomina również o tym, że wszystko to jest darem Bożym. Fraszki stanowią doskonały opis codziennego życia ludzi renesansu. Kochanowski mówi w nich o sławie, przemijaniu, o tym, że należy korzystać z każdej chwili życia, o ludzkich przywarach i pragnieniach, uczuciach i namiętnościach – „Bo tak wiedz, że w człowieku są mocarki dziwne, / Nie tylko sobie różne, ale i przeciwne jest w całej pełni. ” Porusza również problem ludzkiego istnienia. Pisze o tym, co nieuchronnie czeka każdego z nas czyli o śmierci. Do głębokiego przemyślenia tego zagadnienia prowokuje go strata swojej ukochanej córki Urszulki. Wtedy właśnie powstają „Treny” w których to poeta wyraża swój żal, rozpacz, bezradność wobec śmierci najdroższego dziecka. W Trenach pojawia się zwątpienie w Boga, w ludzkie możliwości i sens życia. Nieuchronne przemijanie pokazane jest w całej pełni. Nie tylko w literaturze skupiano się na człowieku - również w malarstwie i rzeźbie. Przykładem może tu być „Mona Liza” Leonarda da Vinci. Jest to portret kobiety o przyciągającym wzrok tajemniczym i zagadkowym uśmiechu, który do tej pory intryguje nie tylko historyków sztuki. Dużo czasu Leonardo poświęcał na studiowanie ludzkiej twarzy, w tym także swojej. Do dziś zachowało się wiele autoportretów artysty, zwłaszcza z ostatnich lat życia. Malarze często w swoich obrazach nawiązywali do mitologii. Inspirowani antycznymi źródłami literackimi malowali piękne postacie mitycznych bogów i herosów –na przykład „Wenus i Mars” Botticellego (1485 r.). Artyści, rzeźbiarze wyrażali swój podziw i zainteresowanie dla fizycznej budowy ludzkiego ciała – z niezwykłą precyzją rzeźbiąc jego piękno. Do tej pory podziw i zachwyt wzbudzają w nas rzeźby takie jak „Dawid” wykonany przez Michała Anioła. Przedstawia nam człowieka idealnego o doskonałej budowie ciała, bez żadnych cech indywidualności. Natomiast „Dawid” Donatella przedstawia delikatnego chłopca w pełni naturalnej nagości- rzeźba ta pokazuje piękno ciała ludzkiego nie w atletycznej budowie, ale w doskonałych proporcjach i naturalności. Zarówno jedna jak i druga rzeźba jest przykładem zachwytu artystów nad niezwykłością ludzkiego ciała. Jestem przekonana iż słowa Terencjusza są doskonałym świadectwem na ogromne zafascynowanie ludzką osobą w tamtej epoce. Słowa te świadczą również o postępach jakie ówcześni ludzie dokonali w poznawaniu rodzaju ludzkiego, a także nauk o człowieku i nie tylko. Dzieł powstałych w renesansie jest mnóstwo - każde z nich jest niezwykle cenne; obrazy i rzeźby możemy oglądać do tej pory i nadal budzą one podziw i zdumienie nad kulturowym bogactwem tamtej epoki. Literatura renesansu wciąż jest aktualna, ponadczasowa i stanowi inspiracje dla wielu współczesnych nam twórców. Żyjący w renesansie włoski uczony i filozof Pico della Mirandola w swoim obszernym dziele „ Mowa o godności człowieka” zawarł swoje własne przemyślenia na temat istoty człowieczeństwa, mówiąc „...abyś jako swobodny i godny siebie twórca i rzeźbiarz sam sobie nadał taki kształt, jaki zechcesz. Będziesz mógł degenerować się i staczać do rzędu zwierząt: i będziesz mógł odradzać się i mocą ducha wznosić do rzędu istot boskich” prace autoryzowano lub edytowano: o: 22:37:18 zapytał(a) o 19:26 Wyjaśnij co oznacza "Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce" ??? Krótko i na temat. Jedno zdanie starczy Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2009-11-18 19:31:58 To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 08:57: zasada humanizmu, człowiek zachowuje się jak powinien zachowywać się człowiek. Nic co ludzkie (czyli co spotyka nas codziennie) nie powinno być dla nas obce. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 19:51 To znaczy ,że wszystkie problemy ludzkiej natury ,zasady i różnego rodzaju chwile i zachowania ludzi nie wiadomo jak skrajne nie są mu opce. :-) Nicolka31 odpowiedział(a) o 19:45: dzięki♥dała bym ci łapkę w górę Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce